พระธาตุวัดหลวงขุนวิน

ประวัติพระธาตุวัดหลวงขุนวิน

ครั้งเมื่อพระพุทะองค์ทรงเสด็จโดยลำดับ  จนมาถึงเมืองเชียงใหม่เข้าเขตอำเภอสะเมิงในปัจจุบัน  ในสมัยนั้นมีชาวลัวะ  2  คน ชื่อว่า ขุนสาย  และขุนสะเมิง  มีจิตใจเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา  ได้กราบทูลพระเกศาธาตุ  พระพุทธองค์ทรงประทานให้  แล้วจึงสร้างพระเจดีย์บรรจุไว้บนยอดเตี้ย ๆ  ลูกหนึ่งชื่อว่า พระธาตุม่อนเปี๊ยะ  หลังจากนั้นพระพุทธองค์ทรงจาริกมาทางทิศใต้  จนมาถึงบริเวณหนึ่ง  ขณะนั้นได้มีชาวลัวะมีนามว่า  ปู่หลาน  ได้ทำไร่อยู่บริเวณนั้น  ครั้นเห็นพระพุทธเจ้าเสด็จมาก็มีความยินดีเป็นล้นพ้น  เข้าไปกราบไว้และทูลขอรอยพระบาทพระพุทธองค์  พระพุทธองค์ทรงให้หาหินมาเพื่อจะทรงประทับรอย  แต่ในบริเวณนั้นไม่มีหินก้อนใหญ่  จึงหาหินได้ก้อนหนึ่งซึ่งมีความกว้างประมาณ  ๑  ศอก  ยาว  ๒  ศอก  จึงนำมาถวายพระพุทธองค์  พระพุทธองค์ทรงประทับรอยให้  แต่ว่าเนื่องจากก้อนหินนั้นเล็กไปทำให้รอยพระบาทที่ประทับนั้นปรากฏได้เฉพาะฝ่าพระบาทเท่านั้นส่วนนิ้วและส้นหายไป  และพระพุทธองค์ทรงทำนายไว้ว่า  พระพุทธบาทนี้ไม่เต็มรอยเพราะแหว่งไป  (    ภาษาพื้นเมืองเรียกว่าหวีด  )  ดังนั้นเมืองนี้จึงมีชื่อว่าเมืองหวีด  และต่อมากลายมาเป็นเมืองวิน  จากนั้นพระพุทธองค์ก็ทรงเสด็จจาริกมายังบริเวณวัดหลวงขุนวินในปัจจุบัน  และพอที่จะสันนิฐานได้ว่า  ปู่หลาน  คนเดิมนั้นคงจะมีบ้านเรือนตั้งอยู่ใกล้ๆ  บริเวณวัดหลวงขุนวิน  และทรงรับบิณฑบาตในที่นี้  หลังจากทรงฉันภัตราหารเสร็จแล้ว 

ปู่หลานได้ทูลขอพระเกศาธาตุพระพุทธองค์ทรงเอื้อมพระหัตถ์ลูบพระอุตมังคศรีษะพระเกศาธาตุ5เส้นมอบให้แล้วปู่หลานก็พากันสร้างพระเจดีย์5ยอดบรรจุเอาไว้เพื่อเป็นที่กราบไหว้สักการบูชาของชนทั้งหลายตราบจนทุกวันนี้

วัดหลวงขุนวินก็เจริญรุ่งเรืองและเสื่อมไปตามยุคตามสมัยเรื่อยมา  ครั้นมาสมัยหนึ่งมีหลักฐานจาริกในใบลานว่า  เจ้าหมื่นคำซาว ฐานะเป็นน้องของ  ขุนหลวง  วิลังคะ  เจ้าเมืองเชียงใหม่  ได้ทำนุบำรุงวัดหลวงขึ้นมาอีกครั้ง  โดยมี  ครูบาปัญญาวงศ์ศา  เป็นเจ้าอาวาส  เมื่อปี พ.ศ.  ๑๗๖๐ ได้เจริญรุ่งเรืองมาจนถึงปี พ.ศ.  ๑๘๐๒  พม่าตีเมืองเชียงใหม่แตก  วัดนี้จึงกลายเป็นวัดร้าง  ต่อมาเมื่อปี  พ.ศ.  ๒๔๙๗  ได้มี ครูบาอุ่นเรือน  สุภทโท  อยู่วัดบ้านกวน  ต. มะขามหลวง  อ. สันป่าตอง  จ. เชียงใหม่  มาบูรณะวัดนี้อีกครั้งหนึ่ง  พอสร้างเสร็จได้นิมนต์ ครูบาอภิชัยขาวปี  มาเป็นประธานร่วมฉลองเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๑  และต่อมาปี พ.ศ.  ๒๕๑๒  ครูบาอุ่นเรือนอาพาธหนัก  และได้มรณภาพเมื่อปี พ.ศ.  ๒๕๒๗  ที่วัดบ้านกวน  ต่อมาเจ้าชื่น  สิโรรส  ได้นิมนต์หลวงปู่เณรใจ๋  อุ่นเรือน  จากวัดอุโมงค์เณรจันทร์  มาจำพรรษาในปี พ.ศ. ๒๕๒๕  ต่อมาปี พ.ศ.  ๒๕๓๒  ได้มีพระอาจารย์  สมบูรณ์  รตนญาโณ  วัดเขาแหลม  จ.  เพชรบูรณ์  จำพรรษาอยู่ได้  ๘  ปี  และได้มอบหมายให้พระอาจารย์  จรัญ  ทกขญาโษ  แห่งวัดสังฆทาน  จ. นนทบุรี  ดูแลสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน   

Advertising Zone    Close